Zawsze wierzyłam, że sukces jednej kobiety
może pomóc innym kobietom go osiągnąć.
(Gloria Vanderbilt)
KRONIKA WYDARZEŃ 2006 R.
Światowy Dzień Polskiej Harcerki
świętowany przez instruktorki w Warszawie
1 października 2006 r.
"Musimy tak wychowywać, aby w każdej sprawie dziewczyna wychowana w harcerstwie umiała zająć stanowisko uczciwego człowieka, umiała znaleźć właściwy stosunek do rzeczywistości polskiej. Musimy ją uodpornić na rzucane hasła, wychować w niej krytycyzm, który pozwoli oceniać sprawiedliwie pracę pozytywną, twórczą dokonywaną w Polsce."
Jadwiga Lindner w 1938
To motto towarzyszyło w 2006 roku uczestniczkom spotkania z okazji Światowego Dnia Harcerki Polskiej obchodzonego, w Warszawie, od roku 1960 w pierwszą niedzielę października. Przedwojenne harcerki mieszkające w Kraju tradycyjnie uczestniczą w Mszy Św., a po niej spotykają się w Domu Polonii na Krakowskim Przedmieściu. Początkowe, nieformalne obchody zmieniły się po 1989 r., od kiedy oficjalnie biorą w nich udział organizacje harcerskie. Wiosną 2006 roku Wędrowniczki po Zachodnim Stoku przekazały OH ZHR i ZHP tradycję organizowania Światowego Dnia Harcerki Polskiej.
1 października 2006 roku kościół Św. Marcina na Starym Mieście w Warszawie pełen był dawnych harcerek, często z rodzinami i przyjaciółmi. Stawiło się też wiele drużyn z Organizacji Harcerek ZHR. Po Mszy Św. zawiązano krąg na dziedzińcu kościoła (zwyczaj zapoczątkowany w ubiegłym roku przez hm. Magdę Masiak - naczelniczkę OH ZHR). Na spotkanie do Domu Polonii przyszło 57 osób.
Fundacja Harcerek stosownie do swojej misji wsparła zadanie organizacji harcerskich. Przygotowałyśmy warsztaty na temat wizerunku harcerki dzisiaj. We wrześniu przeprowadziłyśmy ankietę pytając o znaki szczególne, czyli cechy charakterystyczne harcerki. Respondentami były osoby obojga płci w różnym wieku, cywilne i związane z harcerstwem, (organizacje ZHP i ZHR rozesłały ankietę również do swoich chorągwi). Analizie poddano 616 zwrotnych odpowiedzi. Chociaż próby tej w żaden sposób nie można uznać za statystycznie reprezentatywną, to uzyskane wyniki były wystarczająco inspirujące dla uczestniczek warsztatów, które prowadziła prezes Fundacji w asyście dwóch harcmistrzyń (ZHP i ZHR). Ich celem było doprowadzenie do określenia wizerunku harcerki dzisiaj - jak nas widzi społeczeństwo i jak chciałybyśmy być postrzegane. Ożywiona dyskusja w zespołach (różnorodnych wiekowo) dotyczyła trzech zagadnień:
- Skąd społeczeństwo czerpie wiedzę na temat harcerki?
- Jaka powinna być harcerka niezależnie od czasu historycznego?
- Jaki wizerunek harcerki chcemy promować w społeczeństwie i jakimi działaniami możemy to osiągnąć?
Zdaniem uczestniczek warsztatów:
Ad. 1)
Wiedza
społeczeństwa o harcerstwie, a więc także o harcerce pochodzi z
obserwacji i własnych doświadczeń, z uroczystości patriotycznych, z
rozmów o harcerstwie, ale także z literatury, filmów i pozostałych
mediów które, (niestety) przedstawiają harcerkę w sposób nieadekwatny do
jej rzeczywistej roli społecznej).
Ad. 2)
Uczestniczki warsztatów
(harcerki z dawnych lat) podkreślały w swoich wypowiedziach, ze
harcerka, niezależnie od czasu historycznego i okoliczności społecznych,
zawsze powinna: myśleć samodzielnie i odważnie mówić prawdę; wytrwale
dążyć do wytyczonych przez siebie celów; aktywnie zmieniać
rzeczywistość; kierować swoim życiem odpowiedzialnie i stale pracować
nad sobą; mieć gotowość do pełnienia służby i życzliwie pomagać
potrzebującym; umieć sprostać oczekiwaniom domu rodzinnego; znać
historię i z niej korzystać; być patriotką; mieć swój styl i być dumna z
tego, że jest harcerką; powinna także być nowoczesna, modna i
elegancka.
Porównanie tych wypowiedzi z wynikami ankiety pozwala
zauważyć, że postrzeganie społeczne harcerki jest zbieżne z naszymi
oczekiwaniami. O pozytywnym wizerunku harcerki w społeczeństwie świadczy
też znikoma ilość wybranych przez respondentów określeń: naiwna,
nieżyciowa, beztroska (8 na 616).
Ad. 3)
Wizerunek harcerki, który chcemy promować przedstawia się tak:
- Harcerka jest prawdomówna i odważna.
- Harcerka świadomie dąży do celu.
- Harcerka interesuje się sprawami ludzi i świata, aktywnie zmienia rzeczywistość.
- Harcerka czuje się odpowiedzialna za siebie, rodzinę, swój kraj i świat.
- Harcerka ma własny styl życia.
- Harcerka jest nowoczesna, zawsze wygląda elegancko i zachowuje się nienagannie.
- Harcerka jest dumna z tego że jest harcerką (nie ukrywa tożsamości).
Wnioski końcowe z dyskusji dotyczyły sposobów promowania pozytywnego wizerunku harcerki w społeczeństwie. Wynika z nich, że powinnyśmy:
- Pamiętać, że harcerki to nie harcerze i podkreślać naszą odmienność.
- Po harcersku podchodzić do wyzwań współczesności.
- Być obecne w życiu społecznym i zabierać głos publicznie w ważnych sprawach dotyczących kobiet.
- Podejmować własne inicjatywy społeczne i włączać się w kampanie innych organizacji, szczególnie te wspierające dzieci i kobiety.
- Upowszechniać dorobek żeńskich środowisk harcerskich działających od zakończenia wojny.
- Zaprzyjaźnić się z ludźmi mediów.
Spotkanie z Panią Profesor Marią Bogucką -
autorką książki "Gorsza płeć"
25 marca 2006 r.
25 marca, w Sali Kominkowej GK ZHP, odbyło się zorganizowane przez Fundację Harcerek spotkanie z Panią Profesor Marią Bogucką - autorką książki "Gorsza płeć".
Maria Bogucka jako historyk zajmuje się zawodowo okresem średniowiecza, ale w tej książce przekroczyła teren i czas historyczny swoich zainteresowań. "Gorsza płeć" powstawała przez dwanaście lat. Część z nich Autorka spędziła w bibliotekach niemieckich uniwersytetów.
W trwającym ponad dwie godziny wieczorze przy świecach wzięło udział 21 osób. Uczestniczki wykazały się erudycją w zakresie dyskutowanej problematyki oraz doskonałą znajomością prezentowanej lektury. Pani Profesor była pod wrażeniem swoich interlokutorek, a one wzajemnie zachwycone komunikatywnością osoby o stricte naukowych koneksjach.
Wieczór rozpoczął się od podpisywania przez Autorkę książek, a zakończył podziękowaniem w postaci bombonierki z portretem Poli Negri i (tradycyjnie) jednej róży.
